تست ضربه
تست ضربه آزمونی ساده برای شناسایی تمایل مواد به شکست ترد است. رفتار مواد در برابر ضربه در مقایسه با بار استاتیکی مشابه (مثلا کشش) بسیار متفاوت است. بنابراین تست ضربه معیاری مناسب را برای مقایسه‌ی این دو حالت در اختیار قرار می دهد.
دستگاه آزمایش از یک پاندول تشکیل شده است که هنگام حرکت با نمونه برخورد کرده و اختلاف ارتفاع پاندول قبل و بعد از ضربه، بیانگر انرژی جذب شده توسط نمونه است که معمولاً به شکل انرژی بر واحد سطح تعریف می‌شود. این انرژی را همچنین می‌توان از اختلاف زاویه اولیه و نهایی پاندول محاسبه کرد.
همچنین در این آزمون با استفاده از نمونه‌‌های شکاف دار، می توان شرایط تنش سه بعدی را در نمونه ایجاد کرده و قابلیت تغییر شکل پلاستیک را در آن محدود کرد. در نهایت مقدار انرژی جذب شده توسط نمونه در هنگام شکست به دست می آید که این انرژی معیاری از چقرمگی مواد محسوب می شود.
چقرمگی یک ماده به مقاومت آن در برابر انتشار ترک یا توانایی آن برای جذب انرژی در تغییر شکل پلاستیک گفته می شود. در واقع چقرمگی بیانگر کاری است که می تواند بدون ایجاد شکست بر واحد حجم ماده انجام شود. این مفهوم همان سطح زیر منحنی تنش-کرنش حقیقی است که از تست کشش نیز به دست می آید.
ماده ای که چقرمگی بالایی دارد ترکیب بهینه ای از انعطاف پذیری و استحکام را داراست. ماده ای با استحکام بالا و انعطاف پذیری پایین و یا ماده ای با استحکام پایین و انعطاف پذیری بالا چقرمگی پایینی دارد. یکی از نتایج مهمی که از تست ضربه استخراج می شود همین خاصیت مواد است
مهم‌ترین و متداول‌ترین روش‌های تست ضربه، دو روش آیزود و چارپی هستند که با استانداردهای ملی 6981 و 9277 و استانداردهای بین المللی ISO 180، ASTM D256و ISO 179 قابل انجام می باشد.
اساس آزمايش ضربه تعيين مقدار انرژي لازم جهت شكستن قطعه در اثر ضربه مي‌باشد و اين انرژي مي‌تواند معرف چكش‌خواري فلز و پلاستیک باشد. دستگاه مورد آزمایش از یک پاندول تشکیل شده‌است که هنگام حرکت با نمونه برخورد می‌کند. مقاومت به ضربه معمولاً به شکل انرژی بر واحد سطح تعریف می‌شود
